პეიჯ ფილის გათიშვა, რამდენად რეკომენდირებულია? პარამეტრები

[gi0_kiborg]

კომპზე ვამატებ Kingston-ების RAM-ებს (2 ცალ 512მბ-იან Samsung-ებს ვცვლი 2 ცალ გიგაბაიტიან Kingston-ში, 2 ცალი ზუსტად იგივე კი მაქვს ახლაც და ვამუშავებ) ჯამში გამიხდება 4 გბ ოპერატიული მეხსიერება (4X1gb). OS-ად კი ვიყენებ Windows 7 და XP SP3 ორივეს 32 ბიტიანს...
ვიცი, რომ დიდ სხვაობას არ მომცემს RAM-ის მოცულობის მიხედვით, თუმცა გასათვალისწინებელია ის ფაქტი, რომ აწი ოთხივე RAM ერთნაირი იქნება და შედარებით მაღალ სიხშირეზე იმუშავებს (Samsung-ებს დაბალი სიხშირეებიაქვთ, თუმცა ECC-თი არიან "აღჭურვილები")
ხოდა, ამ სიტუაციაში რამდენად მისაღებია SWAP ფაილის გათიშვა ორივე Windows-ისთვის? ახლა ლიმიტირებული მაქვს 2გბ-ით ორივეზე და სხვა (არასისტემურ) დისკზეა მოთავსებული.
როგორც ვიცი, 64 ბიტიანი OS-ების შემთხვევაში თუკ 8გბ და მეტი RAM გაქვს, SWAP ფაილის გათიშვა საკმაოდ ეფექტურია...
მოკლედ, რას მირჩევთ? თეორიულად რა უპირატესობა ექნება ვირტუალური მეხსიერების გათიშვას (როცა RAM საჭიროზე მეტია)? თუ ემპირიული მეთოდით ვცადო და ორივე შემთხვევაში (ჩართულ/გამორთულზე) დავბენჩო?

[Power_VANO]

otosaxel

, ვოვ მე რამს ესე ვთვლიდი:
2^იმ ბიტის ხარისხად რაზეც სისტემაა

ძლიან კარგი იქნება თუ დაწერ მსგავს სტატიას და იქამდე შესაბამისი ლინკი ხომ არ შეგიძLია მომაწოდო?

არა, რეალურად ნამდვილად სწორად თვლი, 2-ს თუ აიყვან 32-ე ხარისხში, მიიღებ იმ რაოდენობას, რა რაოდენობის RAM-იც იდეაში 32 ბიტიან სისტემას შეუძლია დააინდექსიროს. ანუ თითქმის 4.3 GB-ს.

მოკლედ, 2-ის 32-ე ხარისხში აყვანით იღებ ზუსტად სისტემის რეგისტრების მაქსიმალურ რაოდენობას. მაგ ფორმულის შესაბამისად, 32 ბიტიან სისტემას თეორიულად 4GB-ზე მეტი ოპ. მეხსიერების მხარდაჭერა ჰქონია (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)

მაგრამ მთავარი პრობლემა ისაა, რომ ამ რეგისტრების დიდი ნაწილი "საწყალ" სისტემას სჭირდება სხვა კომპონენტებისთვისაც (მარტო RAM-ი ხომ არაა მისახედი). იგივე დედა დაფაზე ოხრად კომპონენტებია, რომლებიც ასეულობით რეგისტრს ჭამენ და ა.შ. ჯამში, სისტემის კონფიგურაციიდან გამომდინარე, 32 ბიტიან სისტემაზე, რომელსაც 4GB ოპ. მეხსიერებასთან აქვს წვდომა, გამოყენებადია, საშუალოდ 2.7-დან 3.4-3.5 GB-მდე ოპ. მეხსიერებას. კიდევ ვიმეორებ, დამოკიდებულია ეს ყველაფერი სისტემის კონფიგურაციაზე. რაც უფრო მეტი კომპონენტია სისტემაში, რაც უფრო მეტი კომპონენტია დედა დაფაზე ჩართული (სხვადასხვა პორტები და ა.შ.) მით უფრო ნაკლები ოპ. მეხსიერების ინდექსირება შეეძლება 32-ბიტიან სისტემას.

გამოსავალი PAE-ეა, რაც საშუალებას იძლევა 32-ბიტიანმა სისტემამ 36-ბიტიანი სისტემის რეგისტრების რაოდენობა მიიღოს (ანუ თეორიული ლიმიტი ოპ. მეხსიერებაზე - 64 GB), მაგრამ არა კარგი გამოსავალი. PAE თავის მხრივ სხვა ბევრ პრობლემას აჩენს კიდევ.

davizo70
მოდი მე ვეცდები გავცე პასუხი შენს კითხვას შეძლებისდაგვარად (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)

დავიწყოთ სისტემიდან:

როგორც ჩემს ამავე პოსტში წერია, თუ 32 ბიტიან სისტემაზე 4+ GB ოპ. მეხსიერებას ვიყენებთ, რეალურად წვდომადი არის მხოლოდ 2.7-დან 3.5 GB-მდე მეხსიერება. ამის მიზეზიც მიწერია მანდვე.

+ 32 ბიტიან პროგრამებთან/პროცესებთან ვაწყდებით მეორე პრობლემას - ნებისმიერი 32 ბიტიანი პროცესი შეზღუდულია 2 GB ოპ. მეხსიერებით (სტანდარტულად). ანუ ვერცერთი 32 ბიტიანი პროცესი სისტემის სტანდარტულ კონფიგურაციაში ვერ გამოიყენებს 2 GB-ზე მეტ ოპ. მეხსიერებას.

კარგი, თუ 2 GB-ზე მეტ ოპ. მეხსიერებას ვერ ვიყენებთ, რა ვქნათ მაშინ? ერთ-ერთი გამოსავალია პეიჯ ფაილის გამოყენება ზუსტად. HDD-ზე რამდენ ადგილს გამოვიყენებთ, ამაში ხომ არ გვზღუდავს სისტემა?
ესეც პეიჯ ფაილის გამოყენების ერთ-ერთი მიზეზი გავიარეთ.


მაგრამ შენ გაინტერესებს უფრო მნიშნველოვანი, რატომ უნდა გამოიყენოს პროგრამამ პეიჯ-ფაილი, თუ ოპ. მეხსიერებაში ადგილი მისთვის კიდევაა დარჩენილი?

ამ შემთხვევაშიც, პასუხი მარტივია.

1) ოპ., მეხსიერების ბოლომდე შევსება რეკომენდირებული არაა, ბოლომდე შევსებული ოპ. მეხსიერებით სისტემა ნელა მუშაობს, თავისუფალი სივრცე აუცილებელია სწრაფი მუშაობისთვის.

2) პრიორიტეტები, პრიორიტეტები და პრიორიტეტები. ანუ, უფრო მარტივად რომ ავხსნა, არსებობს რაღაც კომპონენტები, რისი ჩატვირთვაც კონკრეტული პროგრამის "აზრით" უკეთესია RAM-ში, ან უკეთესია Page File-ში.

აი წარმოიდგინე სიტუაცია, მუშაობ ფოტოშოპში, გახსნილი გაქვს 10 დიიიიდი სურათი და ამუშავებ. როცა შენ სიტყვაზე მუშაობ მე-9 სურათზე, იმის გამო, რომ ეს შენი სამუშაო გარემო საკმაოდ ბევრ RAM-ს მიირთმევს, ფოტოშოპი იღებს გადაწყვეტილებას, შენი დანარჩენი სურათები გაუშვას პეიჯ ფაილში იმისთვის, რომ შენ კონკრეტული სამუშაო გარემოსთვის დაგიზოგოს ოპ. მეხსიერება. თუ პროგრამა ამას არ გააკეთებს, მისთვის გამოყოფილი მეხსიერების მოცულობა შეივსება და შედეგად მიიღებ ნელ მუშაობას და ჭედვებს (ანუ კიდევ ერთხელ - თავისუფალი RAM-ი აუცილებელია სწრაფი მუშაობისთვის).

სწორედ ასეთი პრიორიტეტების მიხედვით ხდება პეიჯ ფაილის გამოყენება. იგივე ვინდოუსიც ამ პრინციპით იყენებს პიეჯ ფაილს. დროებით არასაჭირო კომპონენტებს, DLL -ებს და ა.შ. მეხსიერებიდან პეიჯ ფაილში უშვებს, რათა მეტი მეხსიერება გამოათავისუფლოს.

მოკლედ, თუ კიდევ შეკითხვები გაქვს, მკითხე, შევეცდები იმათზეც გაგცე პასუხი (IMG:style_emoticons/default/smile.gif)